เกิดชาตินี้ฉันดันกลายเป็นสัตว์เลี้ยงต่างโลกไปแล้วล่ะคะ

“ ทำไมเด็กน้อยคนนั้นถึงชอบนั่งอยู่คนเดียว "

น้ำเสียงหวานหูที่มักจะแวะเวียนเข้ามาดูฉันเสมอตั้งแต่ฉันจำความได้เธอดูให้ความสนใจกับเด็กอย่างฉันมากเป็นพิเศษ ในโลกใบนี้ฉันมีความสามารถกลายร่างเป็นเหล่าสัตว์ต่างๆได้อย่างหลากหลายแต่มันจะสำคัญอะไรถ้าฉันจะเกิดใหม่ในบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าแบบนี้ และใช่ค่ะ ฉันกลับชาติมาเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซีที่ไม่ได้เป็นทั้งลูกสาวขุนนาง ตัวร้าย หรือกระทั่งตัวเอกซึ่งมีบทบาทดีเด่นสำคัญอะไรเลย ฉันว่าฉันเป็นแค่ฉันเด็กน้อยวัยห้าขวบที่จำความได้จากชาติก่อนเก่งกว่าชาวบ้านเค้าหน่อยก็เท่านั้นแหละ

“ เธอเป็นเด็กค่อนข้างเก็บตัวน่ะค่ะนายหญิง "

“ ชื่ออะไร "

“ ดีน่าค่ะ น้องชื่อดีน่า นายหญิงสนใจเธอหรือคะ"

คนร่างสวยสะบัดหางตาน้อยๆก่อนจะเอ่ยคำพูดที่หญิงรับใช้ของเธอก็ไม่อาจจะเข้าใจได้

“ เปล่า ”

“ ขัดใจหรือเจ้าคะ "

“ ทุกครั้งที่ฉันมาที่นี่ เด็กนั่นไม่เคยสนใจฉันเลย "

สาวใช้ทำหน้าเอ็นดูนายหญิงของตนก่อนจะมองไปยังเด็กหญิงร่างเล็กซึ่งยังเอาแต่นั่งดูใบไม้ต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายใดๆ

“ น้องแค่ยังเด็กน่ะค่ะ แถมยังใช้เวทย์มนต์ไม่ค่อยได้แกคงกังวลว่าจะเผลอทำร้ายใคร ก็เลยเอาแต่เล่นอยู่คนเดียวไม่ยอมมีปฏิสัมพันธ์กับใคร ”

“ ทำร้าย ? ”

“ ค่ะ น้องเปลี่ยนร่างกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอย่างอื่นได้ค่ะ "

“ แบบพวกลูกหมาไม่ก็ลูกแมวงั้นเหรอ "

“ จะเป็นคนหน้าเหมือนเพศชายหรือว่าเพศหญิง หรือจะเป็นสิ่งมีชีวิตนอกจากต้นไม้น้องก็สามารถพัฒนาได้เรื่อยๆน่ะค่ะนายหญิง "

คนร่างบางยกยิ้มมาอย่างพึงพอใจก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาฉันซึ่งไม่ได้อยากรู้จักกับใครมากนักก็เลยเอาแต่นั่งหยิบไม้เขี่ยดินวาดรูปเล่นเป็นวงกลมต่อไปเรื่อยๆ

“ วาดอะไรอยู่เหรอคะ "

“ วงกลมค่ะ "

หล่อนยกยิ้มขึ้นน้อยๆก่อนจะหยิบเอาของเล่นจากมือสาวใช้ยื่นให้กับเด็กหญิงหน้าหวานที่ยังคงนั่งคุดคู้อยู่กับที่โดยไม่ได้ให้ความสนใจคนร่างบางอย่างเธอเท่าที่ควร

“ อยากได้มันไหมคะ ”

คนตัวเล็กปลายสายตาขึ้นมามองของเล่นในมือของเธอเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าก้มตาวาดรูปต่อไปอย่างไม่มีทีท่าจะสนใจมันอีก ทำให้หล่อนได้แต่สงสัยว่าทำไมเด็กน้อยตรงหน้าถึงได้ดูสุขุมผิดวิสัยของเด็กตัวเล็กๆนัก ไม่อยากได้ของเล่นจากหล่อนงั้นเหรอ นึกว่าจะเป็นเด็กที่อ่านทางง่ายกว่านี้ซะอีก

“ ชื่ออะไรคะ ”

“ ดีน่า ”

เด็กตัวเล็กตอบเธอกลับไปด้วยน้ำเสียงอู้อี้และเงยใบหน้าขึ้นมาสบตากับนางพญาหน้าสวยซึ่งกำลังนั่งยองๆจ้องแก้มขาวใสของเจ้าเด็กตัวเล็กอยู่ตลอด

“ คุณทำเหมือนสนใจหนู ”

คนเล็กเอื้อมมือมาแตะใบหน้าของคนร่างบางซึ่งสาวใช้ทำท่าจะเข้ามาห้ามเธอแต่ผู้หญิงตรงหน้าก็เอื้อมมือหยุดการกระทำเอาไว้ก่อน

“ อะไรทำให้หนูคิดแบบนั้นคะ ”

“ สายตาคุณกำลังคิดว่าหนูมีประโยชน์อยู่ล่ะสิ เหมือนกับคนพวกนั้น ”

เด็กตัวเล็กผละฝ่ามืออุ่นออกจากใบหน้าของคนร่างสวยก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มสูงอีกครั้งและทิ้งกิ่งไม้ข้างตัวลง

“ แต่แย่หน่อยนะคะ หนูน่ะถูกเลือกไปแล้วล่ะ คุณคงต้องผิดหวัง ”

คนตัวเล็กพูดพลางมองริมฝีปากของคนร่างบางซึ่งเผลอกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างขัดใจ

“ ที่เด็กคนนี้พูดหมายความว่ายังไง ”

หล่อนหันไปถามสาวใช้ซึ่งฝืนยิ้มเจื่อนๆให้นายหญิงของตนเล็กน้อยก่อนจะยอมเปิดปากพูดความจริงออกมา

“ เอ่อ คือน้องได้รับการอุปการะไปแล้วน่ะค่ะ อาทิตย์หน้าจะมีการส่งตัวน้องไป...”

ทันทีที่สาวใช้พูดจบหน้านายหญิงของเธอก็เริ่มมีอาการโกรธเคืองขึ้นมาอย่างชัดเจน กะ ก็ไหนบอกว่าไม่สนใจน้องไงล่ะ ดิฉันจะไปรับรู้อารมณ์สามเวลาหลังอาหารของนายหญิงตลอดเวลาไหมล่ะคะ !

“ แล้วทำไมถึงเพิ่งมาบอก ! ”

“ ขออภัยค่ะนายหญิง ”

สาวใช้รีบโค้งศีรษะขอโทษขอโพยนายหญิงของตนในขณะที่เด็กน้อยกลับกำลังแกะมือของหล่อนออกอย่างไม่ชอบใจนัก

“ ปล่อยหนูค่ะ เราไม่รู้จักกันสักหน่อยทำไมต้องไปโกรธพี่สาวคนนั้นด้วยล่ะคะ ”

“ หนูปฏิเสธพวกเขาไปสิคะ แล้วพี่จะมารับหนูไปแทน ”

“ ทำไมหนูต้องทำตามที่คุณบอกด้วย ”

" เพราะว่าคนที่หนูสมควรจะเลือกให้เป็นผู้ปกครองมันควรเป็นพี่น่ะสิ "

" จะเป็นแม่ให้หนูรึไง "

คนตัวเล็กจ้องแววตาขัดใจนั่นเล็กน้อยก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายจับข้อมือของเธอต่อไป

" พี่เป็นแม่ของดีน่าไม่ได้ค่ะแต่ถ้าให้พี่เป็นคนสำคัญของหนู พี่เป็นให้ได้นะคะแลกกับ "

" อะไรคะ "

เด็กน้อยพูดด้วยแววตาซึ่งเป็นประกายบนใบหน้าก่อนจะหุบยิ้มขึ้นมาทันทีที่คนร่างบางพูดจบประโยค

" เป็นสัตว์เลี้ยงให้พี่นะคะ "

" สัตว์เลี้ยง ? "

" ถ้าหนูไปกับคนอื่นเค้าอาจจะทำร้ายหนูก็ได้นะคะ แต่ถ้าไปกับพี่หนูจะไม่ถูกใครทำร้ายแน่นอน "

" คนที่จะมารับหนูไปก็พูดแบบนี้ "

" แต่พี่ถูกใจหนูจริงๆนะ "

" ใครก็ถูกใจหนูทั้งนั้นแหละค่ะ เพราะว่าหนูน่ะเปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตที่พวกเขาต้องการได้ แต่พวกเขาก็ชอบหนูแค่ภายนอกอยู่ดีนั่นล่ะ ไม่มีใครชอบตัวตนจริงๆ- "

คนตัวเล็กไหล่สั่นน้อยๆทำเอาคนร่างบางเผลอดึงเด็กร่างเล็กมากอดไว้แน่น

" พี่ชอบหนูค่ะ สนใจมาสักพักหนึ่งแล้วด้วยต่อให้หนูไม่ยอมเปลี่ยนร่างเลยพี่ก็ยังชอบหนูค่ะมาอยู่กับพี่นะคะเด็กน้อย "

" ฮึก..แต่หนูถูกอุปการะแล้วนี่คะ..."

" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่หนูบอกมาคำเดียวว่าจะไปกับพี่ แล้วพี่จะเป็นคนจัดการเรื่องพวกนี้ให้เองค่ะ "

" ก็ได้...หนูจะไปกับคุณ "

" เรียกว่าม่านสิคะ "

" ม่าน "

" อืม โรเจอร์ "

คนร่างบางยกยิ้มขึ้นมาที่ใบหน้าสวยเล็กน้อยก่อนจะอุ้มเด็กน้อยตัวเล็กตรงหน้าให้มาเกาะไหล่ขาวๆของเธอเอาไว้โดยที่สายตานางพญาก็จับจ้องไปที่ชายหนุ่มร่างสันทดซึ่งเดินตามกันเข้ามายังสนามหญ้าเพียงเพราะหล่อนเรียกหาเขาเป็นกรณีเร่งด่วน

" ครับ นายหญิง "

" ทำเรื่องเด็กคนนี้ให้ฉันที "

" แต่นายหญิง คุณเอแคลร์เป็นคนเสนอรับเลี้ยงน้องคนนี้ก่อนหน้าเราไปนะครับ เธอเป็นคนมีอำนาจ..."

" แล้วฉันไม่มีรึไง ? อยากโดนไล่ออก ? "

" ครับๆ ผมจะรีบดำเนินการให้อย่างเร็วที่สุดครับนายหญิง "

ชายหนุ่มรีบโค้งให้นายหญิงของตนซึ่งกำลังลูบหัวเด็กน้อยของเธออย่างนึกเอ็นดูในเด็กน้อยตรงหน้าด้วยรอยยิ้มเคลือบลิปสติกสีแดงสดของเธออย่างสม่ำเสมอ

" ไปกันค่ะ เด็กน้อยของม่าน "

" ทำไมคุณถึงชอบหนู "

เด็กน้อยยังคงเจื้อยแจ้วถามคนร่างบางที่จับเธอนั่งบนตักเอาไว้ไม่หยุดทำให้นายหญิงต้องโน้มศีรษะลงมาจุ๊บหน้าผาเด็กตัวเล็กให้สงบปากสงบคำลงจนเด็กหน้าหวานได้แต่นั่งลูบใบหน้าแดงระเรื่อของตัวเองไปมาด้วยหัวใจดวงน้อยที่กระสับกระส่าย

" นั่งดีๆค่ะ เดี๋ยวตก "

" หนูนั่งข้างล่างได้ไหม "

" ไม่ได้ค่ะ พี่อยากให้หนูนั่งตัก "

" ทำไมล่ะคะ "

" เพราะพี่อยากกอดหนูไงล่ะคะ "

คนตัวเล็กหน้าแดงกวาดๆก่อนจะเอื้อมมือเล็กกอดแขนคนร่างบางเอาไว้เช่นกัน

" หนูจะว่าอะไรได้ ม่านรับเลี้ยงหนูแล้ว หนูก็จะตามใจม่านม่านค่ะ "

" ว่าง่ายดีจัง พี่ชอบเด็กเชื่อฟังค่ะ "

" อื้อ งั้นม่านม่านก็ต้องชอบหนูถูกแล้ว เพราะหนูเชื่อฟังมากๆ "

เด็กน้อยยิ้มกริ่มภูมิใจในตัวเองก่อนจะเงยใบหน้าเล็กจุ๊บปลายคางคนร่างสูงซึ่งมีอาการหน้าตกใจออกมาเล็กน้อยเมื่อเด็กมันอ้อน

" หนูจุ๊บพี่เหรอคะ "

" ไม่ได้เหรอคะ หนูแสดงความรักอยู่นะ "

" ใครสอนหนูมา "

" พี่ๆในบ้านค่ะพี่เขาบอกว่าถ้าหนูอยากขอบคุณหรือแสดงความรักให้หนูจุ๊บอีกฝ่าย "

เมื่อได้ยินดังนั้นคนร่างบางก็อดไม่ได้ที่จะถามเด็กตัวเล็กซึ่งอยู่ในอ้อมกอดของเธอกลับมา

" หนูเคยทำแบบนี้กับคนอื่นไหมคะ "

" อื้ม! เคยค่ะ "

" กับเอแคลร์ก็ด้วย ? "

" ค่ะ พี่เค้าให้ขนมหนูนี่น่า "

เด็กตัวเล็กตอบกลับคนร่างบางด้วยน้ำเสียงใสซื่อก่อนจะโดนนายหญิงกระชับกอดให้แน่นขึ้น

" ม่านก็ให้ของเล่นหนูแต่หนูก็ไม่เอา "

" ก็หนูโตแล้วนี่คะ คนโตแล้วเค้าไม่เล่นของเล่นหรอกค่ะ "

" ตัวแค่นี้บอกโตแล้ว งั้นคนโตแล้วอย่างหนูเล่นอะไรกันล่ะคะ "

" อื้ม...เล่นวาดรูป "

ค่ะ โตมาก นางพญาได้แต่คิดก่อนจะเอื้อมมือบีบจมูกเด็กตัวเล็กอย่างนึกหมั่นเขี้ยว 

" อย่าแกล้งหนู อื้อ! ม่านๆปล่อยเค้าน้าาา "

" ทีหลังห้ามไปจุ๊บคนอื่นอีกนะคะ หนูจุ๊บได้แค่พี่ เข้าใจไหมคะ "

" ทำไมล่ะคะ "

"ก็เป็นหนูเป็นสัตว์เลี้ยงของพี่ไงคะ เราตกลงกันแล้วนี่ "

" ก็ได้ค่ะ ดีน่าจะจุ๊บแค่พี่ม่านคนเดียว "

" บอกให้เรียกแค่ม่าน "

" ม่านก็ม่านค่ะไม่งอนดีน่านะคะ โอ๋ๆ"

คนตัวเล็กพูดพลางกอดคอตัวร่างสูงที่หลุดหัวเราะกับท่าทางของยัยเด็กตัวเล็กซึ่งเกาะติดร่างเธอแจไม่ยอมไปไหน

" แล้วหนูจะรักแค่คุณคนเดียว "

" ให้มันจริงอย่างที่พูด พี่ชอบคนซื่อสัตย์ค่ะ "

" หนูจะเป็นคนซื่อสัตย์ "

" แล้วพี่จะคอยดู "

คนร่างสวยส่งยิ้มร้ายให้กับคำพูดของเด็กตัวเล็กใสซื่อที่กอดแขนของหล่อนเอาไว้ทั้งสองข้างพลางนั่งยิ้มแป้นอยู่กับตักของเธออย่างน่าหมั่นเขี้ยวเธอเริ่มชักจะไม่แน่ใจในสัตว์เลี้ยงของเธอแล้วสิ...อยากเปลี่ยนเด็กคนนี้ให้กลายเป็นคนที่หลงรักเพียงแต่หล่อนมากกว่า...